Feed Planet 80 - November 2025

FEED PLANET • NOVEMBER - KASIM 2025 FEED PLANET • NOVEMBER - KASIM 2025 66 67 ARTICLE • MAKALE import-based processingmodel: according to USDA and TurkStat data, Turkey imports around 3.5million tons of soybeans annually, while domestic production remains at roughly 200,000 tons. This import-driven structure provides Turkey with a multi-ori- gin sourcing advantage. The ability to procure soybeans from diverse suppliers such as Brazil, the United States, Ukraine, and Canada positions Turkey as a reliable processing and distribution center for both European and Middle Eastern and Asian markets. Countries in the Middle East and Southeast Asia, driven by growing populations and rising livestock production, require high-quality, traceable, and sustainable protein sources. With its geographic proximity, logistical strengths, and advanced proces- sing infrastructure, Turkey is well placed to serve these markets directly. The country’s role in soybean product exports to the Middle East and Africa continues to grow steadily. One of the pioneers of this transformation, Aves, has become a key regional player in the soybean processing industry. With a total annual production capacity of around 1.5 million tons, the company operates one of the largest integrated production fa- cilities not only in Turkey but also in the wider region. Thanks to its strategic location in Mersin province, Aves effectively utilizes export routes serving Europe, the Middle East, and Asia. With the launch of its Soy Protein Concentrate (SPC) line in 2025, Aves has expanded beyond oil and meal to produce high- protein, low–carbon footprint, and fully traceable products. The- se innovations directly address the rising demands of the feed and food industries. The use of SPC in aquaculture, in particular, enhances Turkey’s export potential in the fish farming sector. The company’s products offer competitive advantages in sustainabi- lity, traceability, and nutritional value. At Aves, sustainability is a core part of our business both eco- nomically and environmentally. To reduce our country’s import dependency and strengthen domestic production, we aim for sustainable growth through advanced technologies in oilseed, meal, and SPC manufacturing. ekonomisi büyük ölçüde ithalata dayalı işleme modeline da- yanır: USDA ve TÜİK verilerine göre yıllık yaklaşık 3,5 milyon ton soya ithal edilirken, iç üretim ise 200 bin ton seviyesin- de kalıyor. Bu ithalata dayalı yapı, Türkiye’ye çok menşeli tedarik avantajı sağlıyor. Brezilya, ABD, Ukrayna ve Kanada gibi farklı kaynaklardan tedarik yapılabilmesi, Türkiye’yi hem Av- rupa hem de Ortadoğu ve Asya pazarları için güvenilir bir işleme ve dağıtım merkezi hâline getiriyor. Özellikle Ortadoğu ve Güneydoğu Asya ülkeleri, artan nüfusları ve hayvansal üretim kapasiteleriyle yüksek kali- teli, izlenebilir ve sürdürülebilir protein kaynaklarına ihtiyaç duymaktadır. Türkiye, bu pazarlara coğrafi yakınlığı, lojistik avantajları ve güçlü işleme altyapısıyla doğrudan hizmet ve- rebilecek konumda. Ortadoğu ve Afrika ülkelerine yapılan soya ürünleri ihracatında Türkiye’nin rolü giderek artıyor. Bu dönüşümün öncülerinden biri olan Aves, soya işle- me endüstrisinde önemli bir bölgesel oyuncudur ve yılda yaklaşık 1,5 milyon ton toplam üretim kapasitesiyle yalnızca Türkiye’nin değil, bölgenin de en büyük entegre üretim te- sislerinden birini işletiyor. Aves, Mersin’deki stratejik konu- mu sayesinde hem Avrupa’ya hem de Ortadoğu ve Asya’ya yönelik ihracat kanallarını etkin şekilde kullanabiliyor. 2025 yılında devreye alınan Soya Protein Konsantresi (SPC) hattı ile Aves, yalnızca yağ ve küspe değil, aynı za- manda yüksek proteinli, düşük karbon ayak izine sahip, izlenebilir ürünler de üretiyor. Bu ürünler, yem ve gıda sana- yilerinin artan taleplerine doğrudan yanıt verebilecek nite- likte. SPC’nin özellikle balıkçılık endüstrisinde kullanılması, Türkiye’nin akuakültür sektörüne yönelik ihracat potansiye- lini de artırıyor. Bu ürünler hem sürdürülebilirlik hem izlene- bilirlik hem de besin değeri açısından tüketicilere rekabet avantajı sağlıyor. Aves olarak sürdürülebilirlik, hem ekonomik hem de çevresel açıdan işimizin temel bir parçası. Ülkemizin yerli nates of their production areas and provide verified documenta- tion proving that no deforestation has occurred. The regulation’s core goal is clear: to prevent deforestation on a global scale. However, its scope and timing have sparked debate even within Europe. Industry representatives argue that, in its current form, the policy could lead to short-term trade slow- downs, stock pressure, and rising costs. Once EUDR is implemented, competitiveness in the global soybean market will be determined less by price or yield advan- tages and more by compliance speed, documentation quality, and traceability standards. Countries with established certifica- tion systems such as the United States, Canada, and Paraguay are expected to benefit, while small producers in northern South America will likely face significant compliance costs. Each ton of soy destined for Europe will now carry two forms of value: its protein and oil content, and its carbon footprint and deforestation risk. By making this second measure visible, EUDR transforms soybean trade from a purely quality- and price-based system into one defined equally by politics and sustainability. TURKEY AND THE SOYBEAN PROCESSING ECONOMY: EXPLORING THE CONCEPT THROUGH AVES The European Union’s transition to deforestation-free supply chains is redefining not only producer countries but also proces- sing economies. In this transformation, Turkey stands out with its soybean processing capacity and strategic geographic position, serving not only Europe but also the Middle Eastern and Asian markets with strong export potential. Although Turkey is not a major soybean producer, it has be- come a regional hub for processing and re-export within the soy complex. The country’s soybean economy largely depends on an catçıların ürünlerinin üretim alanı koordinatlarını GPS tabanlı sistemlere yüklemelerini ve ormansızlaştırma yapılmadığını belgelemelerini şart koşmaktadır. EUDR’nin temel hedefi net: küresel planda ormansızlaşma- yı önlemek. Ancak uygulamanın kapsamı ve zamanlaması, Avrupa’da dahi tartışma konusu. Sektör temsilcileri, mevcut haliyle düzenlemenin kısa vadede ticarette yavaşlama, stok baskısı ve maliyet artışı yaratabileceğini belirterek itiraz ediyor. EUDR’nin yürürlüğe girmesiyle birlikte küresel soya pi- yasasında rekabet, artık fiyat ya da verim üstünlüğünden ziyade uyum hızı, belge kalitesi ve izlenebilirlik üzerinden şekillenecektir. ABD, Kanada ve Paraguay gibi sertifikasyon sistemleri oturmuş ülkeler bu geçişte avantajlı konuma ge- lirken, Güney Amerika’nın kuzey bölgelerinde faaliyet gös- teren küçük üreticiler için ciddi bir uyum maliyeti doğacaktır. Avrupa’ya giden her ton soya artık iki değer taşır hale geliyor: biri içeriğindeki protein ve yağ oranı, diğeri ise karbon ayak izi ve ormansızlaşma riski. EUDR, bu ikinci değeri görünür kılarak ticareti yalnızca kalite ve fiyat bağlamından çıkarıp aynı zamanda politik ve sürdürülebilirlik odaklı bir sürece dönüştürüyor. TÜRKİYE VE SOYA İŞLEME EKONOMİSİ: AVES ÖRNEĞİ Avrupa Birliği’nin ormansızlaşmadan arındırılmış tedarik zin- cirine (deforestation-free supply chain) geçişi, yalnızca üretici ülkeleri değil, işleyici ekonomileri de yeniden tanımlıyor. Bu dö- nüşümde Türkiye, soya işleme kapasitesi ve stratejik coğrafi konumuyla yalnızca Avrupa’ya değil, Ortadoğu ve Asya pazar- larına yönelik ihracat potansiyeliyle de öne çıkıyor. Türkiye, geniş ekim alanlarına sahip bir üretici olmama- sına rağmen, soya kompleksinde bölgesel bir işleme ve yeniden ihracat merkezi konumuna yükseldi. Ülkenin soya ARTICLE • MAKALE